Zingeving

Het openbreken van de egococon - herkennen van Openheid en Zijn - brengt vaak een ontroerend besef van welzijn en diepe ontspanning. Later, wanneer doordringt dat de persoon die je dacht te zijn een inbeelding is, kan verontwaardiging ontstaan. Boze onvrede komt op, omdat, gezien vanuit de ego-activiteit, het leven ineens geen zin meer lijkt te hebben.

Het inzicht - dat het aparte 'ik' niet bestaat - wordt toegeëigend door diezelfde gewoonte om alles vanuit een psychologische opstelling te beschouwen. Die opstelling is hechting aan beginselen… wat de indruk van een iemand geeft, van belang, dat gediend moet worden. Dit dreigt weg te vallen.

Aandacht wordt door verontwaardiging daarover meegesleurd en zegt: 'wat heeft het dan nog voor zin om deel te nemen aan het leven?!'

Die reactie komt voort uit het domein van het fictieve 'ik' en is bedoeld om wat weg dreigt te vallen weer te verstevigen. De verontwaardiging is boosheid, over het moeten laten gaan van de beoogde eer en status die in de toekomst moeten komen… als beloning voor al mijn inspanningen.

De overtuiging heerst dat geluk het resultaat is van prestaties, beloonde inspanningen, het bereiken van een doel, of het uitkomen van een wens. Telkens lijkt het dat verworvenheden het zelfbeeld in waarde doen stijgen en de status zullen vergroten… met als resultaat een voldaan gevoel.

Het lijkt alsof de aan het schijn-zelf toegeschreven goede gevoelens zin geven aan het bestaan, en het leven gaat om die goede gevoelens te bewerkstelligen, met presteren als het middel daartoe.

Bewustzijn lijkt gegrepen door de subject/object-waan… het lijkt de kenner van objecten te zijn en zichzelf voor te stellen als een aparte waarnemer die iets anders dan zichzelf waarneemt.

Onmiddellijkheid

Wanneer herkenning van direct Bewustzijn werkelijk doordringt, valt de vraag om zingeving weg en wordt het wonder van Onmiddellijkheid beseft.

Nihilisme, zinloosheid, boosheid over zinloosheid… het hoort thuis in het denkbeeldige domein van het ego, waar ijdelheid regeert. Dit vervliegt in besef van Onmiddellijkheid, dat in drie 'smaken' komt: Kennen, Liefde en Schoonheid.

- Kennen (onderzoek): wat blijft als kenner en kennis wegvallen
- Liefde (toewijding): wat Is als liefhebber en geliefde in elkaar opgaan
- Schoonheid (expressie): wat straalt als subject en object vervliegen

Onderzoek, toewijding en expressie, zijn in wezen een en hetzelfde, en als het ware drie 'modes', drie eeuwenoude 'wegen' van bewustwording, die aanspreken op verschillende temperamenten.

- Onderzoek: toewijding en expressie… jnani
- Toewijding: onderzoek en expressie… devotie
- Expressie: onderzoek en toewijding… kunst

Waar Zijn (nog) niet beseft wordt, heeft het aparte zelf status nodig om waarde en zinvolheid aan zichzelf toe te kunnen schrijven. Totdat Zijn beseft wordt draait alles om het schijn-ik. Dat heeft een gehoorzame omgeving nodig die de rol en de prestaties bevestigt, zodat 'mijn leven' zinvol lijkt.

Het schijn-zelf zit zichzelf voortdurend op de kop om de rol zo goed mogelijk te spelen en prestaties te leveren, zodat aanzien komt, en voldoening het gevolg is. Het baalt, omdat dit nooit echt lukt, en moet de frustratie daarover onderdrukken om in de wereld zelfverzekerd over te komen.

Die jacht naar bevestiging is uitputtend en in wezen een hunkering naar liefde, een verlangen naar spontaan, direct Zijn. Wanneer aandacht uit de verkramping van die jacht losbreekt, en ruimtelijke Openheid ervaren wordt, komt besef van Dat wat - vóór en eerder dan alles - de ware Natuur is.

Onmiddellijke Directheid

Het is deze onmiddellijke Directheid die zin geeft aan alles, in de verschijning van Kennen, Liefde en Schoonheid. Onopgemerkt, krijgt de Directheid van Zijn de toon van het schijn-zelf, dat zich vooral druk maakt over zinloosheid, omdat het leven niet naar de hand te zetten is en resultaat uitblijft.

In het openbreken van de ik-cocon, wordt beseft dat bewustzijn het levende Leven is, waar eerder het leven de aaneenschakeling van gebeurtenissen leek, met het 'ik' als hoofdpersonage. Die illusie valt uiteen in de herkenning van levend Bewustzijn, Stilheid, Zijn, of zinvolle, aanwezige Openheid.

▲