Zijn en Schijn

Aandacht die wordt gegrepen door beweringen produceert geloof. Dit projecteert zich als een psychologische sfeer in de geest.

Bewustzijn lijkt zich in dit (gecreëerde) landschap te bevinden… als een aparte vorm. Deze valse identiteit weet zich geen raad met er-zijn en voelt zich niet welkom, zonder te beseffen een inbeelding te zijn… in weerstand naar een geprojecteerde 'omgeving'.

Het voelt echt alsof bewustzijn een vorm is, die door een vijandige omgeving niet veilig en gelukkig kan zijn. Natuurlijke, stille opmerkzaamheid wordt door een verkrampte, gespannen focus van wantrouwen overschaduwd en overschreeuwd.

Onbevangen Openheid

Aandacht leert om vanuit die achterdochtige focus om zich heen te kijken, en vergeet de natuur van onbevangen Openheid. Die focus lijkt in een omgeving te zijn, onbewust van dat het een hypnose is die door identificatie met oude ervaringen gesuggereerd wordt.

Direct onderzoek ziet dat de centrale figuur een denkbeeldige voorstelling is, die wordt opgeroepen door gedachten, mentale constructies, emoties, gevoelens en waarneming toe te schrijven aan een zelfstandig handelend, apart persoon.

Besef, dat Bewustzijn geen object in een ruimte is doch een directe Openheid waaraan waarneming verschijnt, lost de suggestie op. Identificatie met wat werd aangenomen als de ik-vorm, of centrale figuur, stopt in besef… in herkenning van Openheid.

In plaats van een 'ik' die zich door tijd en ruimte heen moet worstelen, gaat alles door Openheid heen. In plaats van een gespannen focus die voldoening moet halen uit iets dat straks moet komen, rust de aandacht in de volheid van direct, open Zijn.

De waargenomen wereld is in het waarnemen… de wereld - geestelijk of fysiek - is complementair aan de waarnemer. Wereld en waarnemer lossen op in Waarnemen.

Het Wonder van Licht

Angst, verdriet of pijn toelaten, maakt bewust van het wonder van Licht en Zijn… het gejaag naar betere ervaringen stopt. In het toelaten en ervaren verandert leed in Liefde. Dit houdt in dat alles werkelijk doorvoeld wordt en Openheid op het niveau van het lichaam een levende werkelijkheid is.

Investering in de centrale figuur en zijn missie valt weg. Vindingrijkheid stopt met het dwangmatig ontwijken van directe ervaring. 'Geen raad weten met er-zijn' verandert in een wonderlijk eindeloos verdiepen van ervaren. Zijn wordt herkend als de Geliefde… Besef als de expressie ervan.

Grote her-oriëntatie vindt plaats… de oude ego-identiteit breekt open en de 'uitkijk' van waaruit werd waargenomen verandert in een onbenoembaar, vormloos aanwezig zijn. Op fysiek niveau - de vorm - heeft dat tijd nodig om te integreren en geest te laten wennen aan het niet meer gehoorzamen van gewoontes en beweringen van het ego.

Dat is het beseffen van Openheid, om vanuit dat Licht tot expressie te komen in de wereld van vormen. Waar eerder ego-identiteit de zelfzucht diende, is nu dienstbaarheid aan het Ene.

▲