Werkzaamheid
15 augustus 2017Er schuilt een enorme kracht in stil open zijn. In Openheid is het Luisteren en kan beseft worden dat alles ín Openheid gebeurt. Luisteren is alomvattend, zonder een voorwerp te zijn dat omvat. Het is geen activiteit en heeft geen grenzen. Luisteren gebeurt vanzelf, en is als Open Stilheid je ware Aard.
Het besef geen vorm in de ruimte te zijn, doch ondeelbaar Bewustzijn waarin ruimte en vorm plaats vinden, is een geestelijke bevrijding. Bewustzijn, of open Stilheid, is datgene waarvan alles gemaakt is, waaruit alles voortkomt en waar alles naar terug keert, zonder Het ooit verlaten te hebben.
Identificatie
Vaak wordt de Openheid vergeten en vindt identificatie plaats, met het lichaam, een emotie, een gedachte of de rol. In de geest spelen gewoontes, neigingen, patronen en overtuigingen. Het lijkt of identiteit een iets in de ruimte is en gebukt gaat onder omstandigheden.
De geest wordt boos op het lot… en op zichzelf, omdat hij de omstandigheden niet onder controle kan krijgen. Hij gaat werken aan zichzelf, in de hoop dat het leven dan prettiger wordt. Geest werkt aan waar hij naar kan kijken, in de overtuiging een objectief, waarneembaar 'ik' te zijn, en beseft niet de Waarheid die kijkt. Die Waarheid is het stille Zijn, het Luisteren… je ware Aard.
Het rusten in, en als, dit Luisteren roept een wonderlijke Werkzaamheid op. Als je - vanuit dit Stille - naar de verschijnselen open blijft, hoe lastig ze ook lijken, dan is er een ruimtelijke Werkzaamheid.
Het vraagt wel dat alle activiteit gestopt wordt. Dat lijkt moeilijk voor de geest, omdat hij gewend is om te verbeteren, te redden, te bevechten of op afstand te houden. Geest is geconditioneerd om te geloven dat toelaten - en voelen - niet veilig is…
In Openheid is juist alles voelbaar, wat voor de geest grote angst kan oproepen. Geest ziet open zijn als een staat van zijn van iemand, een iemand die gesloten of open kan zijn.
Open Zijn is geen activiteit
Als je stil bent, en toelaat waar de geest moeite mee heeft, besef je dat er met Openheid niets gebeurt en je niet het gevoel of verschijnsel bent. Je kunt tegenover iemand zitten en elkaar toelaten en verwelkomen in het waarnemen, door stil te zijn. Dat kan ook via een telefoongesprek, of als je aan iemand denkt.
In stil Gewaarzijn kan er iets ontroerends gebeuren… alles wordt herinnerd aan de natuurlijke staat van ondeelbaar Zijn, ontspant en wordt rustig. Juist het niets willen veranderen of verbeteren maakt dat Werkzaamheid doordringt in de verkrampte geest.
Wat vooral heel helder wordt is dat Bewustzijn - je ware Aard of open Zijn - geen handeling, inspanning of activiteit is. In Bewustzijn is ook niet een iemand die bewust is. Dat lijkt vanuit de geest wel zo, omdat die zich het waarnemen toe-eigent en claimt de doener ervan te zijn.
Ego en weerstand
Geest blijft zich verzetten tegen open zijn, juíst na momenten van inzicht en herkenning. Almaar wil hij de vermeende identiteit die gekwetst is beschermen… bijt van zich af, vecht, oordeelt, en probeert de wereld op afstand te houden, terwijl hij diezelfde wereld verantwoordelijk stelt voor zijn eenzaamheid.
Die activiteit komt altijd voort uit de overtuiging onwaardig te zijn. Van daaruit worden verwachtingen en veronderstellingen op de wereld geprojecteerd, waarnaar weerstand ontstaat. Ego beseft niet dat ie in weerstand is naar zijn eigen creatie.
Houdingen, zoals verdediging of verontwaardiging, laten zich vaak lastig benaderen, omdat er meestal een diep wantrouwen onder schuilgaat. Ook dan is het mogelijk om stil, zonder voorwaarden te Luisteren en open de houding te laten. Uiteindelijk zal blijken dat er in de houding geen 'ik' is, en dat het Bewustzijn dat stil Luistert je ware Zelf is. Als dat doordringt geeft de houding zich over en valt weg.
Voor overgave - het wegvallen van weerstand - is vaak tijd nodig, omdat verdediging en geldingsdrang bezield blijven. Ego wil via die modus genoegdoening voor wat hem werd aangedaan. Dan pakt Werkzaamheid verwrongen uit: bemoeienissen van het ego creëren een toekomst die de minderwaardige identiteit weerspiegelt én bevestigt.
Ontkenning als basis
Die houding wordt al vroeg in de kindertijd overgenomen uit de 'volwassen' omgeving. Als tijdens pijnlijke gebeurtenissen verdriet te veel lijkt, leert het kind zijn gevoel te onderdrukken en te doen alsof er niets aan de hand is. Ontkenning wordt de gewoonte en onverschilligheid een manier om in de wereld mee te kunnen doen. Later, als het verleden niet meer onder controle te houden is, breekt wanhopige paniek uit.
Werkzaamheid heeft een toon van vertwijfeling en angst gekregen en lijkt vervreemd van haar ware Aard van Vrede. Er kan een fase aanbreken van werken aan het zelfbeeld, om het angst-vrij en zelfverzekerd te krijgen… totdat herkend wordt dat Werkzaamheid je ware Aard is en moeiteloos vanzelf gebeurt.
De werkzame, ondeelbare Heelheid
Werkzaamheid is de expressie van de Bron. Ego-geest is de na-ijlende activiteit die eigendom claimt over dit Werkzame. Hij stelt zichzelf voor al een apart handelend ik, en geeft daarmee een verwrongen draai aan het Ondeelbare. In het Luisteren wordt die gewoonte van misidentificatie, angst en controle herkend. Werkzaamheid dringt door in de geest, waardoor hij herstelt in zijn natuurlijke Vertrouwen.
Als Werkzaamheid bezien wordt zonder besef van het stille Zijn, ontstaat vervreemding, angst en verlorenheid. Juist deze universele, diepe gevoelens bieden - in het aanvaarden ervan - waarachtige Herkenning van het stille Gewaarzijn, de Bron, God, Werkzaamheid, of je natuurlijke Aard…