Wegvallen

22 november 2016

Wakker worden uit de hypnose van het onechte 'ik' gaat vaak samen met het wegvallen van 'een langdurig voortgedreven zijn'. De basis van die uiteenvallende 'gedrevenheid' bestaat uit gekoesterde teleurstelling, onvrede en woede.

Het ontdekken daarvan zorgt vaak voor nieuwe onvrede… geest beseft dat het lang voor iets wegliep, in een verdoofde staat van ontkennen en voorwenden.

Een masker van 'alles gaat goed' verhult mopperende, bittere onvrede. Angst heerst… onzekerheid mag niet gezien worden, 'ik' moet waardevol lijken voor de buitenwereld.

Onder boosheid en angst ligt verlorenheid en verdriet verborgen. Dit ontstaat meestal in de jeugd, of eerder. Bewustzijn doet mee met gewoontes van de omgeving, negeert vertwijfeling en intuïtieve waarneming, en adopteert een houding van onverschillige bluf.

Dit universele patroon kun je waarnemen in de ochtend, wanneer de geest opstart en geheel door gedachten en beweringen bevangen raakt… de Stilheid van de diepe slaap wordt vergeten en de identiteit lijkt werkelijk in de activiteit van de geest te liggen.

Identificatie

Vlak 'boven' de Stilheid vindt identificatie plaats… met het lichaam, emoties, concepten, ideeën, beelden en patronen. Van daaruit wordt alles onderverdeeld in een subject en een object. Het stille, ondeelbare Ene wordt in de identificatie vervangen door een als object voorgesteld subject: het aparte 'ik'.

Deze valse identiteit wordt volkomen bepaald door de overtuigingen en ideeën die in de basis zijn aangenomen. 'Boven' de Stilheid van het directe Zijn ontstaat een dynamiek die door misvatting wordt voortgedreven.

In dit 'voortgedreven zijn' is vaak geldingsdrang en wraak te herkennen. Onzekerheid, onderwaardering en eenzaamheid lijken veroorzaakt te zijn door de anderen… met grote verontwaardiging als gevolg.

Een rode draad in de 'gedrevenheid' is niet zelden het werken aan (en verstevigen van) de persoonlijkheid. Meestal is dit bedoeld om onzekerheid en onderwaardering weg te werken, en daarmee een goed gevoel te creëren.

Die gedrevenheid kan ineens onderbroken worden… het bezielen van de valse identiteit stopt. Dit kan letterlijk aanvoelen als het wegvallen van het zelf, en het doordrongen raken van een onberedeneerbaar en open Zijn.

Het zelflichtende Zijn

Dit ondeelbare Zijn is zelf-Lichtend en heeft geen andere bron dan zichzelf. Dit Licht is niet een verschijnsel of element, doch het Ene waarnaast geen tweede is. Dit Ene is de ware Identiteit, die overblijft in de diepe slaap… het Stille dat 's ochtends overschreeuwd wordt door de weerbarstige geest die telkens bevangen raakt door misvatting.

Al eeuwen lang zijn er tradities die bewust maken van Dát wat waarneemt. Er zijn aldoor heldere verschijningen die vanuit een gerealiseerd Bewustzijn spreken, en wijzen op de mogelijkheid tot Ontwaken, Beseffen, en Herkennen van Waarheid.

Een van de meest ontzenuwende, maar ook hoogst verwonderlijke ontdekkingen, is het besef dat er altijd eerst sprake is van Waarnemen… dat dit moeiteloos vanzelf gebeurt, dat het altijd al het geval is, en dat je altijd het Waarnemen bent.

Geestelijke activiteit stelt zichzelf echter voor als een aparte entiteit en claimt de doener van het Waarnemen te zijn. De waarnemingen worden achter elkaar gezet, waardoor de continuïteit van het aparte 'ik' gesuggereerd wordt… een zelf dat een bestemming en een doel moet hebben om daarmee betekenis aan het vermeende bestaan te geven.

Het ontegenzeglijke Bewustzijn

Je kunt Opmerken wanneer aandacht gegrepen wordt door de beweringen van de geest, en telkens het Zijn weer beseffen. Zijn is de directe Stilheid van het ene Gewaarzijn, of het ontegenzeglijke Bewustzijn dat waarneemt.

Besef van dit directe Zijn dringt door in de geest, die steeds meer van zijn mis-vattingen verliest. Dit gebeurt vanzelf, als Directheid werkelijk een levende, stille Waarheid is. Constructies van de ego-geest krijgen geen geloof meer en vallen weg.

Het herkennen van de ware natuur, en het wegvallen van misvatting, maakt dat je totaal anders in de wereld staat. In Openheid wordt wat het leven brengt niet meer ontweken, doch werkelijk aangegaan.

Valse gedrevenheid stopt, er is een basis van open Rust. In die Rust is ook de onrust welkom, evenals psychologische en fysieke pijn, de pijn van ziekte, afscheid, verlies of onmacht. Wat wegvalt is weerstand, of het meegaan met gedachten over wat er is.

herfstblad

healingsite   1993 - 2024