Voorwenden

Bewustzijn - in de verschijning van geestelijke activiteit - is een meester in het anders maken, verdraaien, voorwenden en verhullen. Het is daar zo goed in, dat het er zelf in gelooft. Het moet dit doen uit zelfbehoud… het heeft wat in feite niets anders dan strijd is nodig, om de illusie van zijn aparte bestaan op te kunnen houden.

Dat is de ego-geest, die zijn ware Aard nog niet kent… creativiteit staat onbewust in het teken van overleving en strijd voor betekenis en waarde. In de basis daarvan heerst angst voor niet bestaan.

Vanuit deze apartheid houdt het de ander verantwoordelijk voor hoe het zich voelt. Het ontkent zijn basis van onwaarde, en beseft niet dat omstandigheden de spiegel daarvan zijn… het ego beweert dat de omstandigheden de onwaarde veroorzaken.

Het aparte ik is een geestelijke activiteit, die zich voedt uit het geloof dat er werkelijk 'een zelf' in de activiteit is. De beweringen lijken echt over dat aparte ik te gaan… de activiteit moet dit vermeende ik beschermen en zijn problemen oplossen.

Identificatie met dit fictieve ik heeft een verdedigende en argwanende houding, omdat alle omstandigheden de waarde en veiligheid van de vermeende identiteit kunnen bedreigen. Het is voortdurend aan het vergelijken, rangschikken en veronderstellen, en projecteert van daaruit ideeën en beelden, die weerstand oproepen.

De valse identiteit kan enorm verontwaardigd en boos worden: het houdt zich vast aan het verleden, ziet zichzelf als slachtoffer, en is in weerstand naar zijn eigen projecties… Onbewust wordt verdoving en ontkenning toegepast, om te kunnen voorwenden.

Bewustzijn raakt (schijnbaar) verstrikt in zijn voorstellingen, zijn creaties en betogen, en verdwaalt in vergeldings-missies. Dat is voelbaar als een zware, ernstige sfeer, waar haast geen sprankeltje licht meer is.

Dan kan het ineens opvallen dat de communicatie zo lastig is, en dat er eigenlijk niet echt contact gemaakt wordt. Het kan plots doordringen dat er vaak zoveel boosheid en onvrede is, en ook het ontkennen en voorwenden wordt opgemerkt.

Op dit 'punt' van bewustwording wordt vaak weer toevlucht gezocht in methodes om het vermeende 'ik' zelfverzekerd te maken. Meestal is het volgen van die fascinaties nog steeds een vorm van ontwijken, een trouw blijven aan de beweringen van het valse ik.

Stilheid wordt opgemerkt

Het kan ook gebeuren dat de Stilheid onder alles wordt opgemerkt, en dat Herkenning plaats vindt. Herkenning is het besef werkelijk die onder alles liggende Stilheid te zijn, en dat deze Stilheid altijd al het geval is… dat Bewustzijn altijd al die Stilheid is, en dat je Dat altijd moeiteloos bent.

Het herkennen van dit stille Zijn brengt ook het besef dat tijd een verschijnsel is, en dat de Stilheid eerder dan, en vóór alles direct en tijdloos is. In deze ontdekking eindigt het voorwenden, omdat diep beseft wordt dat deze innerlijke Stilheid de Vrede is die je in de wereld zocht… dat je deze Vrede bent… dat je bent wat je zocht.

Gewaarzijn vanuit bewust beleefde Stilheid, is een wonderlijke Werkzaamheid. Het hoeft niets op te houden en heeft niets te verdedigen. Onbevangen werkt Stilheid weldadig en ontzenuwend in op de psyche, de geestelijke activiteit, en ver-één-igt.

De Dalai Lama zei dit als volgt: When you think everything is someone else's fault, you will suffer a lot. When you realize that everything springs only from yourself, you will learn both peace and joy.

In besef van Stilheid valt wie je dacht te zijn totaal uit elkaar. Geestelijke activiteit verzet zich daar tegen. Het vecht uit alle macht om de aandacht weer terug te krijgen in de schijn van het valse ik.

Tot werkelijk doordringt dat alle verschijnselen voortkomen uit de ene Stilheid, en dus manifestaties van Stilheid zijn… everything springs only from yourself.

▲