Voelen en Zijn

Als in een tijdloos moment Licht doordringt, vindt in de psyche 'ont-manteling' plaats. Alles, dat tot dan toe het mens- en wereldbeeld vormde, valt uiteen in een wonderlijk herkennen van een transparant, in zichzelf lichtend Zijn, dat ondeelbaar het Enige Is.

De uitwerking en stabilisatie, van dit ontwaken uit de hypnose van het valse ik, kan lang duren en pijnlijke 'trillingen' in de beleving brengen die eerder 'op afstand' gehouden konden worden. Dat kan vertwijfeling oproepen… oude levensinstellingen werken ineens niet meer en er is geen ander houvast te vinden.

Dit 'openbreken' wordt meestal niet herkend door de omgeving, omdat haast niet over te brengen is wat er aan de hand is als het in volle hevigheid gebeurt. Medicatie wordt voorgeschreven om angst te onderdrukken. Ook de aangereikte spirituele technieken kunnen door het ego worden ingezet om te volharden in het ontwijken van wat niet fijn voelt, in het gericht zijn op 'controle krijgen'.

Het lijkt lastig om verwarring en angst toe te laten in een basis waar gewenning heerst aan 'afbakening', en onbewust wordt uitgegaan van overlevings-modellen. Vaak is er meteen een 'teruggevallen' in het vermijden van voelen en het bewaken van grenzen.

Kijken vanuit ideeën óver bestaan is de gewoonte. Zijn wordt aangezien als een apart iets dat de ideeën als houvast nodig heeft. Angst voor het opgeven van die schijn overschaduwt de herkende Waarheid van Licht. Het lijkt of het ego dan nergens meer bij hoort. Dat roept psychologisch - als angst voor de dood - grote verongelijktheid en weerstand op.

Moed en Geduld

Het vraagt moed en geduld om, na de vreugde van het Herkennen, de protesterende ego-geest in al zijn beweringen en weerbarstige gewoontes te weerstaan. Het gaat tekeer, vecht voor behoud van zijn ingebeelde bestaan, en geeft dat niet zomaar op.

Die aangeleerde gewoonte om niet te voelen maakt het lastig in deze 'ontknoping'. Vaak is er wel inzicht in bepaalde processen, doch wordt - boven het gevoel 'hangend' - ongemerkt uitgegaan van spirituele of psychologische 'modellen'. Ze geven tijdelijk houvast, maar zijn vaak ontwijkmechanieken om het directe ervaren uit de weg te gaan.

De nadruk ligt dan op het sterk en succesvol maken van die - ingebeelde - identiteit. De basis ervan is altijd identificatie van Zijn met een aparte vorm, dat alles leert zien als omschrijfbare deeltjes.

Als herkenning van Licht zich aandient, is het de verslaving aan conceptuele modellen die aandacht terug roept in een sfeer van - schijnbare - controle. Er is een werktuiglijke weerstand naar het opgeven ervan… ongemerkt wordt 'gekeken' vanuit angst voor verlies van identiteit en het wegvallen van mogelijkheden om tot voldoening te komen.

Eenzaamheid en Verlorenheid

Gevoelens van diepe eenzaamheid en verlorenheid kunnen naar boven komen. Eronder heerst de overtuiging los van God of de Bron te zijn. Onbewust wordt aandacht daar altijd van weggeleid, en gericht op doelen die compensatie moeten brengen voor het onderdrukte gevoel van verlorenheid. Vandaar verontwaardiging… in het 'openbreken' lijkt de voldoening daarvan niet meer mogelijk.

Verlorenheid heeft te maken met kijken vanuit een apart zelf, wat vroeg in de jeugd wordt aangeleerd. Dit is de - psychische - afscheiding van de Bron van Eénzijn… het kind kijkt vanuit onbevangen Directheid, maar leert dat te zien als het kijken van 'een' ik.

Geloof in ideeën óver gevoelens en ervaringen roept weerstand op. In alle gevoelens is voelen het gemeenschappelijke… voelen is niet van iemand… voelen blijkt het Zijn.

Een wonderlijke Directheid

In besef van direct Zijn valt de tijd weg, en daarmee ook de op herinnering gebaseerde persoon. Ineens is duidelijk dat er alleen dit open, directe Zijn is, dat van zichzelf bewust is als Licht. De geest is gewend om alles te zien als 'dingen' en probeert ook deze wonderlijke Directheid tot een iets van een iemand te maken.

In dit liefdevolle Licht van Zijn komt de geest tot rust… rancune naar het verleden verandert in mededogen, verontwaardiging wordt zacht, en aandacht verschuift… van een op geldingsdrang gefixeerde focus terug in de directe Openheid van Zijn.

▲