Verlangen en Verwachting

Relaties zijn bij uitstek een mooi middel tot bewustwording van onbewuste overtuigingen en houdingen. Relaties kunnen zowel langdurig als kort zijn: de relatie met je partner, maar ook relaties met vrienden, collega's, de groenteboer, de buschauffeur, het meisje achter de kassa, of de buren.

In al die ontmoetingen kun je opmerken wat er met je houding gebeurt… hoe bepaalde delen in je lichaam zich spannen of juist open gaan, hoe je geestelijke opstelling verandert en misschien verkrampt. Je kunt voelen dat zich al vlug een subtiele teleurstelling in de geest kan nestelen en boosheid ontstaat. Vaak resulteert dat in - al dan niet onder controle gehouden - verwijt en oordeel naar de ander.

De neiging kan komen om de onvrede te uiten, die ander de schuld ervan te geven, van onderwerp te veranderen, op te stappen, of volledig toe te geven aan woede, om daarna uitgeput - en eigenlijk nog verdrietiger - net te doen alsof de uitbarsting opluchting bracht.

Iedereen kent die verschijnselen. Er is echter ook de mogelijkheid tot Opmerken en geduld toepassen. De verontwaardiging waarmee ego-activiteit zich veilig probeert te houden hoeft niet te worden gehoorzaamd. Terwijl de verschijnselen zich voordoen is het mogelijk om waar te nemen. Er is dan Tegenwoordigheid, Aanwezigheid, Gewaarzijn… dit wordt ook wel het Waarnemen of de Getuige genoemd.

In plaats van mee te gaan met gewoonte, angst of verdediging kun je erbij blijven. Je bent dan de Aanwezigheid waarin de houding of reactie waarneembaar is. Door geduldig open te blijven kun je ontdekken wat er onder de reactie zit. Heel vaak is dat een teleurgestelde toon die zich niet gewaardeerd of gezien voelt. Meestal is de teleurstelling het gevolg van een onbeantwoord verlangen.

Onbewust is een hunkering naar genegenheid en geborgenheid in de houding geslopen. Die ontstaat al vroeg in de jeugd, op momenten dat in de omgeving verwarring heerst over identiteit en het kind aangesproken wordt op de uiterlijke verschijning. Er groeit het idee dat ontspannen zijn alleen mogelijk is wanneer het gedrag voldoet aan de eisen.

Kinderen worden niet bewust gemaakt van het Zijn dat ze altijd zijn, het Zijn dat vooraf gaat aan alle ervaringen en waarnemingen. Besef van dit Zijn geeft een ontspannen verschijning in de wereld, in plaats van de angstige, zoekende toon, die voortkomt uit identificatie met het lichaam, het gedrag, of de geestelijke voorstelling van 'ik'.

Mis-identificatie en Verlorenheid

Deze mis-identificatie brengt het idee los van God of de Bron te zijn. Die verwarring in de basis geeft een onderhuids gevoel van verlorenheid dat zich op allerlei manieren probeert te compenseren. Er komen verlangens en verwachtingen naar boven die tot doel hebben om - via een gebeurtenis in de wereld of een tegemoetkoming van de ander - een fijn gevoel teweeg te brengen.

In geduldig open zijn kan duidelijk worden dat die valse identiteit al eeuwen lang een drive geeft aan bewustzijn. In het nu komt dat naar buiten als verlangen naar die partner die dit keer precies bij me past, als verwachting dat het bezit van een iets een prettig gevoel zal brengen, als inspanning om dat iets te verwerven…

Wanneer de verwachting niet wordt beantwoord kan grote verontwaardiging ontstaan. De boosheid, naar de ander die niet tegemoetkomt aan de verwachting, is in wezen boosheid naar de vader of moeder die in de jeugd afwezig was of mijn inspanningen niet zag. Hoop, verlangen en verwachting is eigenlijk een compensatie voor weggedrukt jeugd-verdriet.

Je kunt elkaar ondersteunen in dit ont-dekkings-proces, door open te blijven en bewust te zijn van ontwijk-mechanieken. In plaats van boosheid te gehoorzamen kun je herkennen dat onder de boosheid een onbeantwoord verlangen pijn doet. De relatie, de ander of het andere moet datgene brengen waar in de oude ervaring een tekort aan was.

Tijdens dit ontvouwen kan er steeds terug verwezen worden naar het directe Zijn, naar Dat wat onveranderlijk, eerder dan alles, het waarnemende Zijn is. Dit Zijn is de Vrede die altijd je ware Aard is en alle ruimte heeft voor iedere ervaring.

We hebben echter geleerd om van - geïnterpreteerde - ervaringen een identiteit te maken, en zijn de Directheid schijnbaar vergeten. Dit Directe is geen ervaring, doch Dat waaraan de ervaringen verschijnen.

Ontwaken is het wakker worden uit de hypnose van de valse identiteit en het besef dat je niet dat voorstelbare personage bent… Realisatie is het tijdloze, directe besef dat je altijd dit open en in zichzelf lichtende Zijn bent… Het Opmerken en open erbij blijven maakt dat Verdieping kan plaats vinden in de praktische werkelijkheid van het dagelijkse bestaan.

Schoonheid wordt zichtbaar

Verdiepen maakt dat Schoonheid zichtbaar wordt in het alledaagse… wat verdwaald lijkt wordt herinnerd aan de ware Aard van Licht en Liefde.

Het blijkt mogelijk ego-activiteit te begeleiden in de overgave aan Directheid. De angst van het ego, voor de ongrijpbare Directheid, kan ontspannen in overgave aan het lichaam… ten slotte is dat lichaam een verschijning ván die Directheid, het Licht, God, je ware Aard.

Je kunt aandacht geven vanuit staan als Bewustzijn… aandacht is dan geen inspanning of handeling, maar wat vanzelf gebeurt. Staan als Bewustzijn is hetzelfde als Aanwezig zijn. Dit Aanwezig zijn is wat je altijd bent… vanuit de hypnose lijkt het of je dat moet verwerven.

In open Aanwezig zijn is alle ruimte voor patronen en reacties op wie of wat er 'tegenover' je is. Door dat bewust in je ervaring toe te laten lost het op of verbrandt het in het Licht van Aanwezigheid. Gewoontes en patronen krijgen dan geen voeding meer, doch ontzenuwen en sterven af.

▲