Stil Open Zijn

Het kan lastig zijn om uit de dwingende gewoontes van de geest te blijven. Aandacht is vaak in die activiteit bezig met beter of gelukkiger worden. Via identificatie wordt - op het niveau van de dwangmatigheid - naar verbetering gestreefd.

Het is mogelijk om bewust te zijn van Waarneming, of Gewaarzijn. Van daaruit kunnen gewoontes en houdingen waargenomen worden. Gewaarzijn is de Stilheid, of ware Aard die niet verandert… activiteiten en houdingen veranderen almaar, net als het lichaam, de emoties, gevoelens en gedachten.

Gewoonlijk wordt onbewust het Waarnemen toegeschreven aan een apart bestaand ik, een 'ik' die waarneemt. De onderliggende Stilheid - het Gewaarzijn - wordt vergeten of niet opgemerkt. Aandacht hecht zich aan omschrijvingen en beweegt van daaruit in de wereld: de worsteling om tot succes en voldoening te komen ontstaat. Dit komt tot rust in het herkennen van Stilheid.

Het beseffen van de onveranderlijke Stilheid maakt bewust van dat je die Vrede bent. Door tijdens de activiteiten van de geest bewust te blijven van Stilheid, kan het Licht van Waarzijn doordringen in de houding, de gewoonte of het patroon.

Je kunt zien hoe aandacht, op dat kantelpunt van rust of reageren, gewend is te mengen met gedachten die tot houding of gewoonte worden. De basis daarvan is meestal de overtuiging dat het vermeende 'ik' niet goed genoeg is, en door toedoen van de ander, de omgeving, of de wereld in waarde vermindert of niet tot recht kan komen.

Je kunt dit 'meegaan met de gewoonte' voelen in je buik, die gaat spannen, in je keel en schouders, waar weerstand zich boos in verdediging naar buiten richt… in de geestelijke ruimte, die zich vult met verontwaardiging. Dit voelt alsof bewustzijn een figuur is die door de wereld beweegt langs een tijdlijn.

Weerbarstigheid van de geest

Aan de kant van Stilheid is geduld, mededogen, genegenheid, en besef van de eenheid van waarnemer en waargenomene. In Openheid kan de weerbarstigheid van de geest zich overgeven. Dat vraagt geduld en besef van Waarzijn. Aandacht houdt vaak vast aan bewijs-missies… of het idee dat eenheid gecreëerd moet worden.

De mogelijkheid tot voldoening lijkt weg te vallen in de overgave aan Licht. Het idee van een apart, omschrijfbaar ik dat in de wereld iets moet waarmaken is vaak hardnekkig: dat opgeven voelt aan als gefaald hebben en sterven.

Tot een keer werkelijk doordringt dat bewustzijn altijd ondeelbaar - voorafgaand aan alles - Waarheid van Zijn is. Ruimtelijk gewaarzijn wordt beseft, aandacht verliest haar gespannen focus… identificatie met de psychologische persoon in het hoofd vervliegt.

Er is nog steeds expressie, maar vanuit een totaal andere basis. De noodzaak om een verleden te koesteren, en van daaruit tot voldoening te komen, valt weg in besef van het tijdloze Waar-Zijn. Besef van Open Zijn maakt dat het onbewust investeren in de houding stopt. De geest kalmeert… het lichaam voelt zacht en ontspannen.

▲