Projectie

Projectie

2 juli 2012

Vanuit niet herkende kinderverwarring kan een identiteit ontstaan die 'ik ben geen liefde waard' als basis-overtuiging heeft. Dat gebeurt wanneer een kind 'er zijn' als onveilig ervaart en dat leert zien als een bewijs van onwaarde. Het belandt in een jacht naar goed worden en waardering… vanuit ik ben slecht.

Die valse identiteit projecteert negatieve verwachtingen op de wereld, mensen, situaties en toekomst. Terugkoppeling daarvan wordt geregistreerd en als zeer onveilig ervaren. Weerstand lijkt veilige afstand te brengen, maar is een gevecht tegen eigen projecties.

Via ontkenning van de onwaarde kan naar buiten toe iets 'positiefs' opgehouden worden, terwijl in de geest voortdurend gemopper plaats vindt. Het denkbeeldige ik-personage loopt door een ingebeeld somber landschap, zonder de inbeelding te beseffen. Die waan wordt over de wereld geprojecteerd, waar 'het ik' doorheen moet zien te ploeteren.

Dat is als in een droom, waar het droom-ik echt lijkt… tot je ontwaakt. In dromen is het lastig om projectie te herkennen. Echter weet je erna dat je niet het droom-ik bent. Zo kunnen ook 'het ik' en 'de dagdroom' herkend worden als geestelijke projecties.

Verlangen naar Veiligheid

Weerstand bevestigt vooral de negatieve identiteit, wat grote onvrede oproept. Dit activeert een verlangen om weg te kruipen bij de ouders. Dit is precies de emotie die in de kindertijd niet is begrepen of beantwoord. Allengs verandert dat in depressie en bittere verontwaardiging.

Als verlangen naar veiligheid en contact onderzocht wordt, blijkt het een hunkering naar Licht en Liefde. De hunkering richt zich eerst naar buiten, naar ervaringen en dingen die schijnveiligheid geven… totdat onvoldane onvrede beseft wordt. Onder de hunkering ligt verlorenheid verborgen… dat is het gevoel afgescheiden te zijn van God of Leven.

Die schijnbare afgescheidenheid geeft onbewust een drang naar voldoening, weg van de eenzaamheid. Die drang stuwt vaak een leven lang aandacht naar voren, om via relaties en prestaties veiligheid te vinden. In opmerkzaam geduld wordt die drang herkend en komt tot rust… in aanvaarding van de onderliggende verlorenheid.

Verlorenheid hoort bij het fictieve ik-personage. Geestelijke activiteit wordt door eigen verbeelding gehypnotiseerd, en werkt uit als frustratie, onmacht, weerstand, de neiging alsmaar te oordelen, vechten en mopperen… omdat alles via 'een ik' bekeken wordt.

Verhullen van Frustratie

Veel energie wordt geïnvesteerd in het verhullen van die frustratie, om 'buiten' niet op die negativiteit afgekeurd te worden. Dan toont zich de onvrede in gemanierdheid en gedrag, en valt de weerstand in het lichaam op. Ten slotte wordt beseft dat bewustzijn niet de persoon is die door alle gewoontes, emoties en gedachten gesuggereerd wordt.

De identiteit valt uiteen… waarnemen verliest haar vertekenende bril. De overtuiging ik ben geen liefde waard wordt herkend als brandstof waarmee het ik 'goed' probeerde te worden… en verslaafd raakte aan de roes van ego-voldoening.

Ontwaken betekent niet dat leven niet meer geleefd hoeft te worden. De focus is nu echter uit de harde verkramping van de ik-illusie ontspannen, terug naar Openheid van primair Zijn. Directe ervaring wordt niet meer opgedeeld in een ik en een handeling, of een ik en een ervaring.

Open blijven doorbreekt angst

Na het Ontwaken komt nog een hele dag, waarin het Ontwaken gevierd kan worden, ook in de ontmoeting met pijn. De dag nodigt uit het wakkere Zijn te herkennen in wat is, doch wat eerder op afstand werd gehouden of werd uitgeroeid. Open blijven naar wat is verbrandt overtuigingen en doorbreekt angst.

Verontwaardiging, over toen en afkomst, verandert in dankbare genegenheid, omdat beseft wordt dat 'ik' als een werkelijk apart bestaande vorm werd gezien, van waaruit 'papa, mama en de anderen' ook aparte vormen leken. In de psyche werden die schijnbare vormen van een verhaal en waardeoordeel voorzien, waardoor oorzakelijke verklaringen houvast leken te geven.

Weerstand was niet naar de ander, doch naar de ideeën over de ander… niet naar mezelf, doch naar ideeën over mezelf. Dankbare genegenheid blijkt de ene Waarheid, van waaruit alles aanschijn krijgt, en van waaruit ten slotte ook in de schijn diezelfde Waarheid gezien wordt.

zie ook: Opmerken

healingsite   1993 - 2024