Leegte en Angst

Als Zijn beseft is en het ego doorzien, vallen vanzelf referentiepunten, conditioneringen en identificaties weg. Dit voelt aan alsof er niets meer is om aan vast te houden. Dat is voor ego-activiteit een groot probleem… het is gewend een betoog te bouwen op logisch klinkende overtuigingen.

Het wegvallen daarvan roept angst op… en verontwaardiging: er is lang en intensief geïnvesteerd in een culturele, sociale en spirituele identiteit waarmee respect verdiend kan worden. Bovendien roept direct ervaren grote weerstand op… ontweken gevoelens en overtuigingen dienen zich aan.

Om de geest 'houvast' te geven wordt een toevlucht gezocht tot subtielere, nieuwe referentiepunten. Verfijnde concepten en inzichten verschaffen een verse identiteit: de getuige, alles is één, ik ben geen persoon, ik ben een spiritueel wezen, ik ben ontwaakt, de wereld bestaat niet…

Geest kan of wil nog niet toegeven aan het besef dat er geen apart ik is. Om angst te verdoven wordt het lotgenootschap in gelijkgestemdheid opgezocht… Geest omkleedt zich met verfijndere concepten van waaruit het 'naar buiten' kijkt en in de nieuwe visie toch weer afstand kan houden.

De activiteit in de droom wordt aangezien als echt, en behorend bij een handelend 'ik'. Besef, dat Zijn vooraf gaat aan ideeën óver zijn - en IK de Stilheid van Zijn is - wordt genegeerd. Methodes worden aangewend om de droomfiguur de schijn van autonoom en succesvol te geven… met uitputting en frustratie tot gevolg.

Het directe Pad houdt zich niet bezig met de droomfiguur, doch vraagt zich af wat bewust is van de geest. Als Leegte herkend wordt als Dat wat als Enige altijd Is, is er besef van geen ik… geen psychologisch lijden. Wat blijft is Stilheid - Leegte. In die liefdevolle Openheid lost angst op. Deze volle Leegte wordt bezongen in vele tradities… Tao, Zen, Advaita, Mystiek, Kunst, Muziek.

▲