Kennen

Subject en object, of getuige en waargenomene, blijken niet als aparte delen te bestaan. De getuige is zeer nuttig om identificatie te doorzien, doch uiteindelijk een vorm… een subtiele reflectie.

Gewaarzijn wordt ook wel 'Kennen' genoemd. Er is alleen Kennen… waarmee bedoeld wordt de actualiteit van Bewust Zijn, of Gewaar Zijn. Kennen is het directe ervaren in Zichzelf, of het besef dat bewustzijn zich van zichzelf bewust is. Object en subject zijn dan afwezig.

Het woord 'kennen' doet al vlug aan 'kennis' denken. Met 'kennis' wordt in deze context bedoeld: 'wat omschreven lijkt te kunnen worden'. Waarnemingen worden vermeende kennis, wanneer ze bezien en geclaimd worden vanuit een waarnemer.

Kennis is het object van de waarnemer… in Kennen lossen kenner en kennis op. Het object blijkt een gedachte… Naam, beeld en betekenis zijn gedachten, die via projecties Waarnemen verdelen in subject en object. Wat gekend wordt is het Kennen in Zichzelf.

In plaats van omstandigheden of een staat van bewustzijn te willen veranderen, blijft Zijn bewust van zichzelf… het bemerkt dat er louter dit Gewaarzijn is… simpel dit open Gewaar Zijn. In open Zijn speelt zich het levende Leven af… Openheid is het on-middel-lijke, directe Leven.

Vlak 'erboven' probeert de persoon middels 'kennis' het leven onder controle te krijgen. Dat is wantrouwen naar Zijn, of angst voor de dood, en eigenlijk angst voor Leven: in direct Leven is geen tijd, ik-omschrijvingen vallen weg. Angst manifesteert als competitie en geldingsdrang… ego (eerzucht) wil het beter doen dan God, om daarmee zijn ik-schijn voort te laten duren.

In Kennen lost angst voor niets weten op. Die angst behelst vooral 'niet meer weten wie ik ben' - verlies van kennis. Wat geweten moet worden is voor handen wanneer dat nodig is… het draait echter niet meer om 'ik' die eer wil behalen en iets moet betekenen.

▲