Het subtiele ego

Het proces van 'bewust worden' brengt vaak een periode mee waarin almaar onvrede en teleurstelling naar boven komen. Vaak gebeurt het op droomniveau en word je er boos mee wakker. Altijd is er een gevoel van 'een ik' die onrecht is aangedaan, 'een ik' die niet gezien wordt, zijn kracht niet kan laten zien, tegen gewerkt wordt, geen waardering krijgt, zijn bestemming niet bereikt, of nog niet is waar ie toch zou moeten zijn.

Aandacht kan er heel snel door worden mee gelokt, omdat de boosheid zo vanzelfsprekend aanvoelt. Dat heeft alles te maken met de onderliggende overtuiging van het aparte 'ik' die het allemaal overkomt.

Weerstand en ontkenning

Er is dan weerstand, ontkenning en een néé naar leven. Onder de onvrede en boosheid is verontwaardiging, die als basis een verzameling teleurstellingen heeft. Identificatie met de teleurstellingen wekt de indruk van 'een apart ik', een ik die onrecht is aangedaan, een ik die het niet gelukt is.

Uit deze basis van 'mislukking' ontstaat een missie met als doel het bewijzen dat 'ik' het wél kan. Die instelling van het zál me dit keer lukken kan eeuwen lang de levenshouding beheersen. Allerlei technieken en methodes spelen er op in en zijn alle gericht op straks je beste ik zijn, daar in je ultieme kracht komen en succes krijgen.

De missie voedt zich uit een verlangen om gezien en bevestigd te worden in kracht, waarde en betekenis. Dat verlangen komt weer voort uit de opgespaarde 'teleurstellingen en mislukkingen'. Deze werden op het moment dat ze gebeurden in ontkenning weggestopt, om gezichtsverlies te voorkomen.

Het verlangen is dus een direct gevolg van identificatie met de mislukking, teleurstelling en onvrede. De aandacht in de identificatie wordt beheerst door weerstand naar de onderlaag van onwaarde. In plaats van open te zijn en te omarmen wat zich aandient, richt het zich op straks beter worden en succes krijgen, of op vergelding.

Realisatie van de ware Aard ontzenuwt het verlangen en de missie, omdat diep beseft wordt dat het 'ik' dat onrecht is aangedaan niet bestaat en Bewustzijn ondeelbaar is, nergens vandaan komt en nergens naar toe gaat.

Overgave

De gewoonte van de geest om alles te benaderen vanuit een apart bestaand ik is hardnekkig en eigenlijk een staat van hypnose. Door stil vanuit je ware Aard van Licht open te blijven, verliest verontwaardiging en teleurstelling haar lading. Daarmee vervliegt ook het idee van het subtiele ego. De geestelijke activiteit van verontwaardiging en weerstand geeft zich uiteindelijk over en aandacht rust in het directe Zijn.

Het open blijven naar wat zich van binnen aandient is niet altijd makkelijk… eeuwen lang is de geest afgericht om te geloven dat voldoening zal komen als de bestemming bereikt is, nadat bewezen is dat 'ik' het kan, of nadat er wraak is genomen. In plaats van naar binnen toe open te zijn naar teleurstelling en wanhoop, klampt aandacht zich veel liever vast aan hoop en veronderstelling.

Dat vast-klampen is vaak een onbewust weggekeerd zijn van onderdrukte shock uit andere tijden. Het is lastig om door te dringen tot die ontkenning en meestal is er weer een nieuwe schrik nodig om de hypnose te doorbreken.

Dat gebeurt vaak door het leven zelf in de vorm van een ongeluk, een ziekte, of als door uitputting de geest niet meer kan… controle breekt dan open.

Soms is de bereidheid tot stilstaan en het verlangen naar waarheid groter dan de behoefte aan genoegdoening. De frustratie en onvrede is dan genoeg geweest, de geestelijke activiteit van weerstand geeft zich over, en Bewustzijn herkent zichzelf als die Vrede die alle begrip te boven gaat.

▲