Gewaarzijn

Vaak is de geest op zoek naar meer zekerheid, overzicht, meer kennis, meer grip… en meestal ligt angst en de hang naar controle aan die 'modus' ten grondslag. Met controle lijkt het lot naar de hand gezet te kunnen worden, zodat geluk zal komen.

Er kan een wonderlijke 'verschuiving' plaats vinden… opeens is er een verlangen naar openheid, onschuld, onbeladenheid… een hunkering naar kinderlijke onbevangenheid.

Dat verlangen komt voort uit de herinnering aan de eerste ervaring… een herinnering die eigenlijk geen herinnering is, maar de Directheid van Gewaarzijn.

In het kind is nog geen verdeling in subject en object… in wat waarneemt en wat wordt waargenomen. Waarnemen en wat wordt waargenomen zijn één… er is geen waarnemer, doch alleen het Waarnemen in zichzelf.

Afwezigheid van grenzen

Die afwezigheid van grenzen en onderscheid kun je zien in de ogen van een baby. Er is een kristalachtige sprankeling, die je direct herinnert aan je ware Aard van Licht.

Die Sprankeling is het ene Licht. Het verschijnt als kind, papa, mama, aarde, universum, en tegelijk blijft het ondeelbaar. Je ziet geen kinder-ogen meer… er is het zelf-lichtende Gewaarzijn. De geest maakt er echter meestal meteen iets anders van.

Soms is de herinnering heel helder, en uiteindelijk blijkt ze altijd onder alle ervaringen een baken van eenvoud te zijn. Herkenning, van die onbevangen Directheid als de ware Aard, wordt vaak herroepen door de beredenerende geest, die het besef opsplitst in een subject en een object, en een oorzakelijke verklaring voor de ervaring.

Vaak zijn diepe ervaringen, openbaringen, inzichten, of momenten van volkomen Stilheid nodig, om die hardnekkige hypnose te doorbreken, en het verband te beseffen tussen de eerste ervaring, het stilvallen van de geest, en de directheid van Licht.

Afwezigheid van tijd

De afwezigheid van tijd dringt door, en er is het besef dat in de eerste ervaring ook geen tijd was. Wel is er een ondeelbaar Gewaarzijn… een Waarnemen in zichzelf waar alles als een kristalachtig, in zichzelf Lichtend Waarnemen gebeurt.

Dat wonderlijke één zijn heeft geen vorm, en is tegelijk ruimtelijk én zonder proporties. Deze Directheid wordt niet opgedeeld in ik en ander, of binnen en buiten. Wat later als ik, mama, papa, familie en wereld gezien wordt, is één en ondeelbaar het Gewaarzijn.

In die kinderlijke Onbevangenheid heerst geen afgescheidenheid, of identificatie met een omschrijving… Zijn is thuis als Gewaarzijn, als goddelijke Stilheid.

Dit Zijn is het actuele, directe Zijn… het tijdloze, leeftijdloze Zijn dat Nu Is.

▲