Ervaren en Identiteit

Lang was ik gericht op het krijgen van fijne ervaringen. Dat bleek bedoeld om bevestigd te worden in een positief zelfbeeld, en daarmee een onderliggend negatief zelfbeeld te overtroeven. Daar was een wereld voor nodig die me tegemoet kwam in die missie. De omgeving moest voor de 'positieve' bevestiging zorgen. Dat gebeurde natuurlijk niet, of slechts dan als de bevestiging een verborgen agenda van die omgeving diende.

Ik bleek verwikkeld in schimmige zaakjes. Je zou dit kunnen omschrijven als… 'elkaar de hand boven het hoofd houden, om te kunnen continueren in een schijn-identiteit en het afschuiven van verantwoording (schuld) op de ander of de wereld'.

Positieve bevestiging van buitenaf was nodig om van binnen het negatieve zelfbeeld uit de waarneming te verdoven. Fijne ervaringen waren het bewijs van de positieve identiteit.

Dat kaartenhuis viel in elkaar, toen duidelijk werd dat ware aard niet direct te ervaren is. Ware Aard is wat - als onbeweeglijke Stilheid - alle beweging waarneemt. Het heeft geen vorm, afmeting, leeftijd of naam… het is Dat waarvan niets kan worden afgenomen noch aan kan worden toegevoegd.

Stilheid is vóór alles… het maakt waarneming en ervaring mogelijk, en bezielt het voorstellingsvermogen. Het besef 'ik ben' is een beweging in dat Stille, een beweging die zich omkleedt met zelfbeelden van waaruit wereldbeelden (verwachtingen) opwellen.

Het zelfbeeld wordt een vorm die door de vorm van de omgeving (wereld) geaccepteerd moet worden. Ideeën in het zelfbeeld suggereren afstand tussen zelf en wereld. Om die afstand te overbruggen is prestatie en acceptatie nodig.

Het zijn de ideeën in het zelfbeeld die voor de illusie van afscheiding en onrust zorgen. De 'fijne' ervaring moet rust brengen. 'Ware aard' is Dat waardoor ervaren mogelijk is… het is geen object van de waarneming. Ware Aard is het Waarnemen of Ervaren in zichZelf. In de vormenwereld kan Het als aanwezigheid beseft worden.

▲