Eeuwige Jeugd

Er zijn vele mythen over eeuwige jeugd. Mensen zijn vaak 'buiten' zichzelf verwikkeld in een hypnotische zoektocht naar middelen die de schijn van eeuwig jong zullen geven… middelen die de dood op afstand moeten houden.

Directheid van Zijn heeft geen leeftijd en is het onbevangen Leven. Die Onmiddellijkheid is spontaan en heeft alleen denkbeeldige beperkingen… van de geest die wordt beheerst door identificatie van bewustzijn met het lichaam, dus door angst voor de dood.

In plaats van meegaan met beweringen van de geest kan aandacht rusten in Directheid. Geest is een activiteit die zich overgeeft, door en in Besef van Onmiddellijkheid. Besef is het levende Nu… vastgezet wordt het 'kennis', die vermeende omschrijfbaarheid dient.

Eeuwige jeugd is iets anders dan proberen het lichaam jong te houden. Het valse ik past ook botox toe op het geestelijke zelfbeeld. Die psychologische identiteit bestaat niet, ik is geen object… ik verwijst altijd naar direct Bewust Zijn. Eeuwige jeugd is nu hier, als besef van Bewust Zijn, of Leven-Liefde-Licht.

De Tederheid van Zijn

Hechten aan een vermeend verleden (identiteit) lost op in tederheid van Zijn. Hechting is aandacht die het psychologische beeld almaar leven inblaast. Dit overschaduwt ware Aard - spontaan Leven. Het verbeelde 'ik' smelt weg in herkenning van het Zijn dat is.

Direct Zijn heeft geen probleem met vergankelijkheid of ouderdom. Obsessie met tijd is wegvluchten van onbegrip over Zijn… verstand kan tijdloos Zijn niet begrijpen omdat het ideeën over Zijn nodig heeft om te kunnen vergelijken en oordelen.

Eeuwige jeugd wordt ook innerlijk kind genoemd. Het woord kind roept vaak een psychologische verhaallijn op, die zich kenmerkt door misverstane jeugdervaringen. Het innerlijke Kind is echter die Aanwezigheid die als direct Leven een besef van Zijn geeft.

Dat besef van Zijn wordt gewoontegetrouw voorgesteld als een wezenlijk personage dat ervaart en een geschiedenis heeft. Directheid herkennen is ontwaken uit de verhaallijn… en identificatie met de hoofdrolspeler doorzien als denkbeeldige ik-strijd.

▲