Dromen en Doelen

Het ontdekken van direct Bewust-Zijn, of innerlijke Stilheid, gaat vaak samen met het besef dat aandacht meestal gericht is op 'de buitenwereld'. Vanuit identificatie met een ik-vorm lijken binnen en buiten van elkaar gescheiden: 'ik' binnen en 'de wereld' buiten.

Een gespannen focus leert zich af te wenden van een pijnlijke binnenwereld, beheerst door angst dat de buitenwereld de innerlijke onzekerheid van het ego zal herkennen.

Achter dit 'naar buiten gericht zijn' kan dwangmatigheid ontdekt worden… vaak blijken intenties en dromen verhulde bedoelingen te hebben: vervulling ervan moet voldoening brengen en een 'beschadigd' zelfbeeld repareren, of in waarde en betekenis vergroten.

Precies 'tussen' de binnen en buitenwereld heerst eenzame serieusheid. De persoon lijkt daar echt, en alleen waardevol mits het zijn dromen verwezenlijkt… Dit verwezenlijken lijkt te moeten gebeuren in wat men 'de buitenwereld' is gaan noemen.

Intentie, Droom, Voldoening

Als ego 'weet' krijgt van innerlijke Stilheid, of de psychische bron van een intentie wordt bloot gelegd, kan woede ontstaan… 'mijn' droom, dus 'mijn' kans op voldoening wordt afgenomen…

Stilheid (God) lijkt gescheiden van de wereld… absoluut van relatief. Het 'ik' is overtuigd een ziel of wezen te zijn dat in de materie, het relatieve, moet afdalen, om een opdracht uit te voeren en daarna door het Absolute gekeurd te worden. Dit is een visie uit de relatieve wereld, waar ideeën over het Absolute geloofd worden om angst te verhullen.

Als dromen dienen ter bevestiging van een ik, is een concept aangenomen als identiteit. Angstig geloof in een denkbaar 'ik' maakt moeizaam een denkbeeldige scheiding tussen Stilheid en Wereld. 'Binnen' ontstaat spanning, over 'buiten' succes behalen.

Absoluut en Relatief zijn één

Eens komt het inzicht dat het ego 'een gewoonte van verkrampte aandacht' is, die verbeten een denkbeeldig verleden herkauwt, in weerstand naar Leven. Tijdloos Zijn wordt herkend als Dat wat bewustzijn altijd is. Dan is het helder dat Absoluut en Relatief (God en Wereld) één zijn.

Dromen en doelen zijn natuurlijk en dragen altijd een dieper verlangen naar vrede in zich. Die hunkering is deel van een zelfregulerend en zelfcorrigerend Bewustzijn. Als bewustzijn ontwaakt uit de ego-hypnose en innerlijke Vrede wordt beseft, verandert de toon van gericht zijn in Thuis Zijn. Dromen hebben dan een bewuste bedding in het levende Zijn.

Weerstand blijft vaak hardnekkig doorgaan… ego-activiteit wil de kans op eer niet verliezen. Het blijft volharden, tot uitputting de weerstand naar open zijn opbrandt. Het 'naar buiten gericht zijn' draait om en de binnenwereld krijgt erkenning… werkelijk aanvaarden neemt een aanvang.

Angst voor Verstoting

Vanuit 'het Licht dat is' herkent Openheid egodoelen. Dat blijken collectieve gewoontes, gebaseerd op angst voor verstoting en minderwaardigheid. Ze worden doorgegeven, in gebaren, houdingen, gelaatsuitdrukkingen en de toon van de stem.

Non-verbaal wordt gehoorzaamheid geëist aan een mentale, denkbeeldige orde. Die orde vertegenwoordigt de wereld van psychologische afscheiding. Een voorgesteld 'ik' probeert daarin tot succes te komen, ervan overtuigd die denkbeeldige figuur te zijn.

De in-spanning put zich uit, het kan niet meer en geeft zich over… Gratie kan niet meer worden afgehouden. Trots van het ego breekt, verlangen naar Liefde wordt herkend. In Licht van Zijn wordt schaamte voor vermeende minderwaardigheid zacht… dankbaarheid neemt het over. Daarna hebben dromen een andere toon, een toon van Zijn.

▲