Ondeelbaar Bewustzijn
22 juli 2013Alles verwijst altijd naar Bewustzijn…
Zoals golven altijd - ondanks de dynamiek aan het oppervlak - naar de Zee wijzen… of als filmbeelden, die - ondanks het verhaal - altijd naar het Scherm wijzen… of als de sieraden, die - ondanks hun verscheidenheid - altijd verschijningen van Goud zijn.
Middenin wanhoop, pijn of onmacht ben je altijd het ene Zijn… Midden in wat voor de persoon een beproeving lijkt, ben je altijd on-deelbaar Bewustzijn… Het is pas achteraf dat er omschrijvingen met een waarde-oordeel van ervaringen gemaakt worden, die op hun beurt vele projecties oproepen, van een beangstigende toekomst.
Een mentale activiteit deelt alles na-ijlend op, in schijnbaar omschrijfbare apartheden. Deze activiteit lijkt het 'weten' van 'ik' te vertegenwoordigen. Daarmee geeft het waarde en betekenis aan alles, om de positie in het geheel te bepalen en controle te krijgen.
De hechting aan een omschrijfbare identiteit beweert 'ik kijk'. Het projecteert zijn uitgangspunt van apartheid naar buiten en ziet alles als aparte verschijnselen met een eigen essentie.
Kijk via een omschrijfbaar zelf, en meteen is er weerstand. Besef het kijkende Zijn - het ene Zelf - en alles blijkt een verschijning van Zijn. Bewustzijn ervaart altijd zichZelf…
Herkenning van Water in het golfje, brengt het besef dat er alleen het Golven is. Vanuit Water is Golven geen activiteit van iemand meer, doch de Dans van het Ene waarnaast geen tweede is. Ook de schijnbare diversiteit van ontelbare golfjes wordt herkend als verschijningen van het ene Water.
De roes van oppervlakteverschijnselen vergeet dat er zonder Water geen golfjes zijn… Beweringen óver Zijn krijgen geloof via een denkbeeldige houding, terwijl het Zijn zelf niet wordt beseft… het Zijn, zonder welke geen beweringen mogelijk zijn.
Zie Water in golven, en spoedig zie je Water in de uiterlijke vorm van golven. Vormen komen op en zakken weer terug in Bewust Zijn… vormen zijn niets dan het ene Zelf dat Bewustzijn Is.