Betekenis

Het is verhelderend om te zien hoe verschijnselen in zichzelf niets betekenen, doch door de ideeën die er op worden geprojecteerd een bepaalde waarde krijgen. De oorzaak van opwinding lijkt buiten te liggen, zonder besef van een binnenliggend mechaniek.

Weggestopt verleden krijgt lading waar overtuigingen uit ontstaan. Bewustzijn - dat van daaruit rond kijkt - ziet de naar buiten geprojecteerde innerlijke thematiek. Het vindt die buiten-wereld maar niks, en beseft niet dat het in weerstand is naar de ontkende, uit de beleving gehouden binnen-wereld.

Omstandigheden worden waargenomen door de bril van het verleden. Aandacht komt in opstand en probeert de wereld onder controle te krijgen, in de hoop niet meer te worden herinnerd aan wat werd weggestopt. Onbewust wordt geest geregeerd door projecties.

Herinneringen krijgen juist betekenis als ze ontweken worden. Omstandigheden krijgen een vergelijkbare, geprojecteerde lading. Alles kan verontwaardiging oproepen, van een laat feestje bij de buren tot een woord. Ego-activiteit voelt zich beledigd door gebrek aan respect. Het gevoel wordt bepaald door gedachtes die het over alles heeft, maar het legt de verantwoording voor dat gevoel bij de omgeving neer.

Verschijnselen worden - zowel 'binnen' als 'buiten' - een scherm waarop ego-activiteit vermeende betekenis projecteert. Een 'ik' heeft projecties nodig om zich bestaan en waarde toe te schrijven. Bewustzijn raakt schijnbaar verstrikt in een web van geloof en aandacht. Een bedacht parallel universum wordt zo een hel, waar de overtuiging heerst dat mij onrecht aangedaan wordt.

Zien dat het ik in dit veronderstellings-theater inbeelding is, beëindigt basisangst. De grond waarop overleving gestalte kreeg blijkt waan. Verdediging van de illusie stopt, aandacht ontspant. Bewustzijn gebeurt… als Waarnemen, ongefilterd, persoonsloos, vanzelf en moeiteloos. Denker, doener en eigenaar zijn denkbeeldige concepten.

Wat duidelijk wordt, is dat ego-activiteit het ondeelbare Leven alsmaar in stukjes knipt. Het kan daarmee de dingen schijnbaar benoemen en verklaren. Het gaat uit van een centrale ik-figuur die van alles los is. In die waan lijkt bewustzijn een voorwerp dat zichzelf moet beschermen.

De vraag 'wat neemt waar?' maakt bewust van Leven-Liefde-Licht… van Werkzaamheid die ver-één-igt. Psychische verstrikkingen ontspannen, wat weldadig doorwerkt in geest en lichaam. Lang gehoorzaamde netwerken van geestelijke vormen vallen terug in de zee van Licht.

▲