Angst en Verdediging

Wanneer aandacht in de ban is van een apart zelf, wordt de geest gedreven door een gespannen activiteit van vat op 'de dingen' willen krijgen. Deze houding, of hang naar controle, wordt doorgegeven… via gebaren, gewoontes, de opvoeding, oogopslag en expressie. Ze voedt zich uit angst voor geen controle hebben… uit angst voor falen.

Die angst zit verweven in de gezins-structuur, met als doel het bewaken van het familie-beeld dat naar buiten toe hooggehouden moet worden. De - gesuggereerde - familiewaarde hang af van de mate waarin dat beeld geloofwaardig is en een plaats vindt in de wereld.

De identiteit lijkt een omschrijfbaar en kwalificeerbaar personage, met verantwoording voor een eigen leven. Deze manier van 'kijken' is er wanneer niet het Licht als identiteit herkend is, doch een vals zelfbeeld wordt aangeleerd.

Die obsessie met persoons- en gezins-beelden heeft als grootste angst het moeten leven zonder controle. Het ik lijkt een apart opererende entiteit, die zijn eigen omstandigheden moet creëren. Geen controle over die omstandigheden betekent gefaald hebben en aangezien worden als een mislukkeling… een loser.

Als de genegenheid van het ene Zijn wordt herkend, valt de illusie van dat afgescheiden zelf uit elkaar. Dankbare blijmoedigheid neemt de plaats in van trots en angst. De vanzelfsprekende natuurlijkheid en de oncontroleerbare samenhang van alles is ineens niet meer beangstigend… de houding in de wereld ontspant en wordt open.

De informatie/programmatie van controle moeten hebben is voelbaar in de cellen. Ze genereert een mentale, naar buiten gerichte toon met als basis boosheid en weerstand naar het bestaan. God en zelf lijken aparte, van elkaar gescheiden dingen te zijn. Het zelf moet via controle zijn waarde bewijzen en probeert 'de wereld' te begoochelen.

Directe Aanwezigheid

Zijn is geen informatie doch directe Aanwezigheid. Tijdelijke waarnemingen verschijnen aan dit On-middel-lijke. Angst voor een minderwaardig bestaan hoort bij het domein van de gesuggereerde persoon. De controle-informatie eist gehoorzaamheid, waarbij 'elkaar de hand boven het hoofd houden' zowel een beloning is en goedkeuring kan opleveren, als een voorwaarde om mee te mogen doen.

In een op het valse ik gebaseerde samenleving heerst angst. Men mag niet wijzen op (gevolgen van) mis-identificatie… de wereld moet het spel van het valse zelf geloven. Gehoorzaamheid aan de maskerade geeft een idee van gezag, belangrijkheid en waarde. Deze naar buiten gerichte controle brengt grote spanning… ieder moment kan 'het spel' overtroefd of doorzien worden.

Veel instituten en sociaal-maatschappelijke structuren bestaan dankzij gehoorzaamheid van het schijn-zelf. Lastige vragen worden afgestraft met vaak pijnlijke maatregelen. In relaties gebeurt dat ook… via negeren: als je me niet gelooft hou je niet van me en krijg je de koude schouder. Psychologische chantage wordt al vroeg opgepikt als middel tot macht, en manier om het valse valse zelf de schijn van superioriteit te geven.

Op allerlei manieren wordt ingespeeld op de honger van het schijn-zelf naar betekenis en waarde, waarbij gehoorzaamheid aan 'de normen' beloning oplevert. Ondertussen zijn machtsblokken verzekerd van voeding, maar wordt de afhankelijkheid van de gehoorzame massa angstvallig verhuld.

De houding van angst voor minderwaardigheid en verslaving aan macht wordt doorbroken, in de herkenning van Licht. De fascinatie met het valse zelf valt weg, en daarmee ook de drang naar een belangrijke plek in de wereld.

Een natuurlijk Zijn wordt ontdekt, waar de mechanieken van de valse identiteit geen vat hebben. Dit wil niet zeggen dat er geen pijn meer is, wel dat het psychologische lijden stopt en bewustzijn thuis is in een onbetreden Land. Zie de volgende tekst: Onbetreden.

▲