Verwijt

Opeens is het helder hoe ik alsmaar naar buiten wees… als verhulling van wat ik van binnen niet wilde voelen of zien.

Verwijt is schuld neer leggen bij een ander voor iets waarvan zijnsbesef niet begrijpt waarom het gebeurde. Inbeelding (angst) verduistert waarneming daarvan. Pijn kruipt weg in een hoekje, bang voor Licht. Angst wordt krampachtig verborgen gehouden… vanuit het hoekje bijt het van zich af.

Er is een vermeende grond waarop de dingen worden verklaard. Het bloot stellen van die grond aan onderzoek brengt confrontatie met misvatting, waar eeuwenlang op is gebouwd en vertrouwd.

Identificatie met een zelfbeeld komt in gevaar. Verdediging wordt ingezet: ontkenning, verdoving, leugen, waan, voorwenden. Lading van overtuigingen uit vast gezet verleden wordt meegestuurd met gemopper en beweringen, om ze kracht bij te zetten en het gemoed te ontdoen van onwenselijke gevoelens.

Verwijt is vaak verongelijktheid. Onbewust wordt pijn afgereageerd op de ander, de wereld, God of het lot. Veel energie gaat naar het straffen van de boosdoener, vaak door zelf te lijden, om de wereld te laten zien hoe slecht die is. Inzicht in de illusie 'dader-slachtoffer' brengt vergeving.