Verantwoording
Thuis, als zichzelf, is Zijn transparant en volkomen heel… er is dan vertrouwen in de Ene Bron in alles.
Verantwoording is vaak een manier om het schijn-zelf van een waarde-oordeel te voorzien… Hoe groter de verantwoording, hoe groter de belangrijkheid.
Vanuit een vervormd zelfbeeld laadt zijnsbesef lasten op zijn schouders. Het naar buiten op taken gericht zijn, is het middel waarmee goedkeuring en ruimte verdiend moet worden.
In dit licht is verantwoording het complementaire deel van hulpeloosheid. Anders gezeg is dat het stelletje redder en slachtoffer.
Op een bepaald moment zakt verantwoordelijkheid in elkaar van vermoeidheid. Daarna begint het aanvaarden, het inzien, het toegeven… Dit brengt het besef terug bij de Bron.
Ontmanteld, tot diepe ontroering gelouterd, komt Zijn tot Gods aangezicht… in het volledige Licht van die Kracht die alles draagt en verzorgt… en beseft dit in-zichzelf-Lichtende te zijn.
