Troost
Plots komt na lange tijd een straaljte binnen… als besef onverwachts aan Zijn herinnerd wordt.
Hoe en wanneer iets kan troosten is voor iedereen verschillend en afhankelijk van bereidheid tot open zijn. Soms blijft vereenzelviging met pijn vele levens voortgaan in ongeloof en verbijstering.
Langzaam schuren de getijden aan de kustlijn van ontkenning. In het ruimte geven aan woede en pijn ontvouwt zich een verhelderingsproces.
Ineens wordt opgemerkt dat Zijn steeds onverwachts door de eenvoudige dingen wordt herinnerd aan Heelheid en de pracht van Leven.
De schittering van Licht, Leven en Liefde kan zich dan weer tonen. In simpelheid openbaart zich het wonder van de Onverklaarbaarheid.
Troost is wat als Alverbondenheid weer in het schijnbaar aparte binnenkomt… als geur van het Ene Wezen, als glans van het Eeuwige, als een woord op precies het juiste moment.
