Plicht
Onder wat plicht genoemd wordt… liggen vaak verdriet en onwaarde geduldig op aanvaarding en ontzenuwing te wachten.
Niet kunnen ontvangen is vaak de basis van waaruit plichten worden nagestreefd en opgelegd. Als daarmee geen controle kan worden uitgeoefend is er het gedoogbeleid. Dit moet hulpeloosheid en onmacht de schijn van gezag geven.
Plicht is de strohalm waaraan het zijnsbesef zich vast klampt om het ontlopen van confrontatie met verkramping en pijn te kunnen continuëren.
Verplichting is doorgaans een schijn-orde die de illusie wekt rust en vrede te brengen. Eigenlijk is dat het - via dwang, hypnose en verdoving - onder controle willen houden van Zijn.
Plicht wordt meestal verbonden met religie en vermeende spiritualiteit, om daarmee het 'moeten gehoorzamen' een ander voorkomen te geven.
Verplichten is de ander verantwoordelijk maken voor het gemoed… dat wordt pas kalm als er aan de eisen tegemoet wordt gekomen. Het gedrag van anderen lijkt zo te heersen over zijnsbesef.
Dat gebeurt wanneer de identiteit wordt bepaald door een setje commando's die voortkomen uit een vast zelfbeeld… Zijn wordt niet ervaren, doch de ideeën erover worden gehoorzaamd.
Zijnsbesef denkt dit 'houvast' nodig te hebben, als het door de omgevingsindrukken uit het directe contact met de innerlijke vrede is geïntimideerd. Tot de hunkering wordt herkend… de hunkering van het op drift geraakte angstige persoonsbeeld naar het Onbenoembare.
Dan wordt gehoor gegeven aan de Innerlijke Stem. Dat is geen eisende mogendheid, doch het Stille dat als gewaar-zijn vanzelf ruimte krijgt als bewust geworden besef dat zich realiseert die onbenoembare Oorsprong te zijn.
Dat is het Zelf dat niet anders kan dan als authentieke kracht te stralen, als een bovenpersoonlijk Zijn… waar plicht en schuld in elkaar weg smelten… een Zijn dat vóór alles is.
