Opluchting

---

De liefdevolle ruimtelijkheid wordt weer beseft… wanneer de beangstigende inbeelding ruimte krijgt in Zijn.

Lang kan het zijnsbesef in een landschap van zelf-geschapen verstikking rondlopen. Het bouwt een enorme constructie van verwijt en schuld rond gebrekkig geïnterpreteerde gebeurtenissen.

De geest verkrampt en kan niet meer in oorspronkelijke Lichtheid stralen. Totdat één woord op het juiste moment, één flits van onverwachte helderheid de aandacht bewust maakt van Openheid… en er weer besef is van de ware Aard van ruimtelijk Zijn.

Vaak wordt dat meteen weer verduisterd, door de kilheid van hardnekkige trots. Vergeving, liefde en humor worden halsstarrig op afstand gehouden, uit angst voor gezichtsverlies.

Het aangaan van die denkbeeldige verwijdering van wat in zichzelf heel en compleet is, brengt het zijnsbesef bij de uniekheid van een heldere stem, die rechtstreeks uit de ene Bron spreekt.