Onvrede
Onopgemerkt wordt 'het vergelijken' ingezet… om daarmee alleen maar weerstand naar het hier en nu te creëren.
Perfectie is vaak de basis van onvrede. Er wordt vanuit ideaal-beelden naar de omstandigheden gekeken. Het beeld van hoe het nu is voldoet daar niet aan, met als gevolg oordeel en weerstand.
Dit is een bijverschijnsel van een mechanisme: het objectificeren van zijn en de omstandigheden van dat zijn in een vast beeld. De identificatie van het zijnsbesef met dat beeld maakt dat alles vast gezet wordt en schijnbaar stil gaat staan.
Het zijnsbesef denkt zichzelf als het ware buiten de stroom van het leven. Door het vergelijken wordt de stroom van het leven eigenlijk als vijandig veroordeeld.
Dit is hoe vervreemding ontstaat. Het zelf begoochelt zichzelf in een schijnbaar bestaande vorm… Die vorm is bedacht en de ontkenning van eenheid van subject en object.
Daarnaast is onvrede een signaal dat iets vertelt over hoe je in bepaalde omstandigheden bezig bent. Wat dan helpt is het besef dat omstandigheden niet absoluut zijn en meestal de basis-ideeën van de levensinstelling weerspiegelen.
