Humor

Eenmaal uit het stoffige herdenkingsgebied… krijgen gebeurtenissen een andere gloed en wordt de Dans herkend.

Zijn dat zich blijft koppelen aan gestolde ervaringen, wordt zwaar en moeizaam. Het blijft zichzelf overtuigen van dit of dat.

De blik naar buiten kan niet meer vóór de concepten zien en sluit zich op in binnen. Het aldaar gebezigde gedachtegoed lijkt absoluut en alles dat daar niet mee overeenstemt verkeerd.

Die zwaarte ontstaat wanneer zijn zich afzondert in een beeld over zichzelf… Het kan dan niet meer de getijden ervaren als die kracht waaraan alle vormen onderhevig zijn.

Het meegeven van de vormen aan de natuurlijke stroom verbindt het zijnsbesef weer met de oorspronkelijke humor. De dingen komen daarmee in een ander Licht te staan.