Erkenning

---

Wat zich onderscheidt wil erkend worden… wanneer het onderscheid wordt los ge-objectificeerd van het ondeelbare geheel.

Erkenning willen is een gevolg van je ware aard niet beseffen. Leven is één en al bevestiging, zowel op verwarring en vervreemding, als op een worsteling of liefdevolle bezieling.

Het ego put zichzelf uit, als erkenning compensatie is voor ontweken pijn of een verwrongen zelfbeeld. Dit beeld wordt gevoed uit oude gruwel-ervaringen, als slachtoffer èn als dader.

Erkenning geven aan een emotie, gevoel of gedachte is zeer bevrijdend. Het is een krachtig middel om ruimte te geven aan verschijnselen die lang, in verbod of schijnbare onmacht, verborgen lagen.

Daarmee stopt een patroon van gehoorzaam zijn aan gewoontes, angst, inbeelding of manipulatie. Buiten erkenning willen staat in direct verband met ontkenning naar wat van binnen erkenning wil.

Erkenning geven is toestemming geven aan hoe de dingen zijn… aan dát ze er zijn. Dit werkt direct door in de creatieve ruimte. Zo kan oordeel herkend en los gelaten worden.

Zijsbesef komt los van identificaties met ik-beelden… De Ene Bron van tijdloze Stilte openbaart zich en komt tot expressie in de immer veranderende wereld van vormen.